19 februari 2017, Landsmeer. Het is de vierde ronde van de Westfriese voor de jeugd en een thuiswedstrijd. Coach Pieter heette dan ook alle judoka’s en ouders en verzorgers welkom “in onze knusse dojo.” Daarna stelde hij de scheidsrechters voor, met onze eigen Cees Slewe – als hoofdscheidsrechter, en “de oudste nog actieve wedstrijdjudoka van dit district.” Cees legde de regels uit en wees op een aantal belangrijke wijzigingen. Yuko’s zijn afgeschaft, twee wazari’s tellen niet meer op tot een ippon en drie shido’s in plaats van voorheen vier beslissen nu de wedstrijd ten nadele van de gestrafte. Het combinatie team van Van Heest en Landsmeer moest de eerste wedstrijd tegen Salomons. Joshua (-27) mocht eerst en hoorde Senne, niet inj judo kledij maar wel aanmoedigend, van vlakbij roepen “je kunt het!” Joshua dacht, “verdraaid, hij heeft gelijk” en trok zijn tegenstander mee in een zigzaggende struikelpartij met een scheve houdgreep tot slot. Mats (-30) ging eerst intimiderend staan springen – hup, de knieen even omhoog, hup nog een keer – en dat zette zoden aan de dijk want hij verschalkte zijn opponent met een fraaie ko soto gake, de vierde beenworp: https://www.judoschool.nl/ashi-waza-beenworpen/ Elad (-34) ging er zoals altijd vol in, maakte een o soto gari (zelfde categorie, de eerste) waar hij een wazari voor kreeg. De partij ging door op de grond. Elad maakte een effectieve kanteltechniek die uitkwam op een houdgreep. Maar toch, Salomons is een geduchte tegenstander. We verloren, al was het nipt: 4-5.
De pot daarna was tegen Cees Veen. Joshua zaaide opnieuw verwarring maar nu onder een paar toekijkende vaders. Frederick, vader van Giolina: “dat was een uchi mata.” Joep, vader van Mirthe en Sophie: “hmm… meer een heupworp.” Hoe ook, lieve lezers, een ippon was het. Wessel (-34) had een blozende jongedame met een deftige staart tegenover zich. Ze leek wel een jonkvrouw. Gezamenlijk stortten ze in een houdgreep, waarbij Wessel zich wel twintig tellen over haar heen boog. Mirthe (-38) domineerde haar tegenstander, produceerde een uchi mata – “uit het boekje” volgens haar altijd objectieve vader. Coach Pieter werd in de partij van Pepijn (-50) door de scheids vermaand met een wijsvinger op de lippen: “wees nu eens stil!” Maar dan had deze scheids niet op de waard gerekend, want Johan nam het prompt over: “Goed zo, Pepijn, trek aan die rechtermouw!” Wat moet je dan als arme scheidsrechter? De coach neemt telkens een andere gedaante aan! Victor (-60) en zijn tegenstander gingen samen zweefmolen-judo spelen: wie vliegt er het eerst uit? Die tegenstander dus, maar helaas niet ruggelings; ach, Victor deed er nog een houdgreep achteraan. Deze match ging naar ons met 5-4.
Daarna ging het team tegen Krommenie. Julen (-55) en zijn tegenstander hadden een spectaculair grondgevecht dat beslecht werd door onze man. Dit wonnen we uiteindelijk met 6-3. Het laatste gevecht was tegen Toradoshi. Mats en zijn tegenstander zaten na een halve minuut opeens allebei op de knieen. Bovenlichamen rechtop en tegen elkaar, als twee vechtende walrussen op het strand. Winst voor ons, want onze walrus had de meeste core training gekregen. Mika (-5) paste listig vertragingstactiek toe want was zogenaamd haar rode band vergeten, om even later haar tegenstander compleet te verassen met een knallende heupworp: ippon! Helaas verloren we weer op het nippertje met 4-5. Maar na afloop had Pieter al berekend dat we nog steeds aan kop gaan. Het is (binnenkort) hier te zien: http://www.wfjc.nl/
