Landsmeer, 30 september 2018.
Het jeugdteam voor de Westfriese judocompetitie Hoofdklasse speelde vandaag een thuiswedstrijd in dojo Landsmeer. Zou dat een voordeel zijn? Voordat de strijd werd geopend tegen Toradoshi jutte coach Pieter de judoka’s al op. Logisch, want sommigen van ons wreven de slaap nog uit de ogen, terwijl de tegenstander natuurlijk al uren wakker was vanwege de koeien melken. “Miles, zet hem op” (-24) klonk het uit diverse kelen. Miles debuteerde met een fraaie achterwaartse gallop maar vergat een beetje er een worp aan te verbinden. Saul (-27), ook een freshman, kreeg eerst een wazari tegen en betaalde resoluut met dubbele munt terug (= ippon). Vol verbazing liep hij de mat af terwijl Janna van Heest (-30), telg van inderdaad, zijn eerste WFJC partij mocht starten. Dat geeft toch extra druk maar daar sloeg deze kleine man zich prima doorheen. Sophie (-38) zette drie stappen naar voren met haar opponent, drie stappen naar achteren en floep, daar ging die. Ippon! Mirthe (-46) schreef samen met Sophie en Saul geschiedenis door met drie familieleden in het team te staan. Pa Mollink zag zijn oudste toch wel zeker een ippon maken in plaats van de toegewezen wazari en het was niet op fluistertoon dat hij dat kenbaar maakte. De scheids vertrok geen spier maar Mirthe wel een paar en leverde die ippon alsnog. Uiteindelijk wonnen we deze match met 10-8.
De volgende was tegen Tom van der Kolk. Ruben (-24) opende deze pot met een mooie heupworp gevolgd door een houdgreep. Dat inspireerde Thijs (-27). Alleen zag zijn tegenstander die houdgreep niet gelijk al zitten. Die bleef zich maar verzetten! Even later brak dat verzet en voegde ook Thijs de maximale score toe. Joshua (-34) hoorde van Pieter “de mouw is de sleutel” en dacht “ja, en mijn fiets is een koekje”, maar wist toch ruim voor zijn eindtijd met een soepele combinatie uchi mata – veeg zijn partijtje te winnen. Midas (-42) is groeiende als wedstrijdjudoka en demonstreerde dat heel overtuigend met twee wazari’s, met als laatste een knallende heupworp. Kiki (-46) doorgrondde de Cruijffiaanse aansporing “gedoseerd rammen” van de coach onmiddellijk – geen oxymoron? – en daar gaat het om. Bij Senne (-50) vlogen zijn tegenstander en het kussentje dat het tijdsein is gelijktijdig door de lucht en omdat die tegenstander een ietsiepietsie eerder landde ging ook deze partij naar ons. Thijmen (-50) vocht als een tijger, kreeg een wazari tegen, maakte er zelf eentje en kreeg er toen weer een tegen. Deze partij wonnen onze meiden en jongens met 14-4.
Dan Kenamju, als laatste tegenstander. Oei, de kleintjes hadden het moeilijk. Al vrij snel stond het team tegen een fikse achterstand aan te kijken. Mats (-34) knalde er heel gedoseerd een veeg uit, flipte samen met zijn opponent 180 graden om de gezamenlijke lengte-as, stortten samen gedoseerd naar de grond… en toen juichte opeens iedereen! Maar de Kennemer amateurs deden hun naam eer aan want het punt was natuurlijk voor Mats. Bij Sophie werd de scheids bijgestaan door Pieter. “Kijk, loop hier dan heen!” Verrek, je hebt gelijk, dat is inderdaad een houdgreep. Bij onze laatste wedstrijdjes, van de zwaargewichten, waren alle andere teams inmiddels klaar. Senne wist de gemoederen weer bezig te houden. Het werd steeds moeilijker om de scheids nog te verstaan. Drie minuten voorbij. Golden score. Sleuren en sleuren. Naar de grond. Senne werkte zich met een uiterste krachtinspanning knap naar een houdgreep toe en hield hem vast. Wiebe (-55) had een sterke tegenstander en beide judoka’s zochten elkaar op, namen risico, en zetten in. Met een perfect getimede tai otoshi smeet onze Van Heest judoka zijn rivaal neer. De zaal ontplofte. Nog een ippon erbij; en uiteindelijk de achterstand koelbloedig omgebogen door ons team: 12-6.
We gaan aan kop in de hoofdklasse! Zie hier: http://www.wfjc.nl/
