Wognum – zondag 30 Maart 2014. De wekker ging vroeg, vannacht alweer een uurtje in de spaarpot gedaan voor het najaar. Ondanks dat kwamen Wessel en Coen enthousiast uit de veren, zoals meestal. Om 8 uur zomertijd (dus eigenlijk 7 uur) Vanuit Landsmeer op weg naar Wognum: makkelijk en alleen snelweg. Wessel (-27 kg, 2005) op de telefoon ‘ hay-day’ spelend en kletsend met Coen (23 kg, 2007), die ook wel zin had in een paar judowedstrijdjes. Toch was er onderweg lichte paniek want noch de Conferencelaan noch Sporthal de Bloesem stond niet in mijn oude navi, gelukkig waren Ellen en Rob beschikbaar achter de PC en zij SMSten de juiste route. Ondanks de gesmeerde organisatie kwamen we iets na de geplande 8:30 aan , want de afslag Wognum was afgesloten in Noordelijke richting.
In de kleedkamer nog even twijfel over de te dragen banden: Coen was net Geel geworden en Wessel zelfs Oranje, Terwijl ze beide ingeschreven stonden onder Wit respectievelijk Gele band: wat nu??! Ik adviseerde maar de oude (lagere) band om te doen, om problemen met de organisatie te voorkomen, maar Coen weigerde dit pertinent: hij stond erop zijn Gele band te dragen: ‘anders denken ze dat ik slap ben’. Op het toernooi was een flinke wachtrij voor de ingang, en een hele flinke voor de (ene) weegtafel, Hoewel dit niet bepaald nauwkeurig werd uitgevoerd. Er was even verwarring over de registratie van Wessel, gelukkig was er ene ‘WeGraaf’ ingeschreven van hetzelfde gewicht, dus die plaats maar genomen ;-) Alles verder ok en de weegbriefjes verkregen. Vervolgens ontbeten in het café met meester Pieter, altijd gezellig met veel humor op de vroege ochtend.
Meester Pieter vroeg of ze wilden opwarmen, Sofie zou dit verzorgen, maar met name Wessel begreep de subtiele hints niet ofwel vond zijn ontbijt belangrijker. Ondertussen uitte de vader van Sophie (ik neem aan Dhr Mollink) zijn ongenoegen over het weegproces: Sophie (23kg, 2007) was ingedeeld met veel oudere jongens (2005!) en ook zwaarder, wel tot 28 kg!!?? Ik zag dat Sophie gelukkig wel al Oranje band had, en volgens pa al op judo sinds haar 3e (hoorde ik dat goed?!), dat wekt weer vertrouwen, het zou vast wel loslopen. Eenmaal in de zaal aangekomen begon een demonstratie van Chinese/Tibetaanse/Japanse? monniken (Ninja’s? Samoerais?): Eerst een dansende draak en daarna een demonstratie met verschillende wapens: de jonge judokas keken ademloos toe, buitengewoon indrukwekkend, wat een inspirerend begin!
Toen beginnen de wedstrijdjes: Coen zat naast Aaron -het was zijn eerste toernooi. De wedstrijdjes gingen goed: ‘vastpakken en sturen’ volgens coach Pieter, en dat gebeurde. Toch waren er kleine misverstandjes, tot hilariteit van het publiek: Coen had verloren en de scheidsrechter stak zijn hand op, wees een winnaar aan en gebood het afgroeten. Dit interpreteerde Coen echter als een nieuw startsein: nieuwe ronde nieuwe kansen!Coen ging er vol tegenaan, de tegenstander was uiteraard overrompeld, wat gebeurt hier??!!Uitleg Pieter aan Coen was bondig: ‘ als de scheidrechter zijn hand opsteekt en beweegt dan doet hij dat niet om naar je te zwaaien!’ Coen was desondanks apetrots op het eindresultaat: 3e (van 5)!Wessel werd 1e (van 6), maar hij had weinig tegenstand, noemde het zelf een ‘ warming up’. (meteen een notitie gemaakt om aan John snel de hogere banden mede te delen).
Gelukkig was een oude tegenstander van KIAN (?Hikari) uit Zaandam er ook, deze was 3e geworden op de Noord-Hollandse kampioenschappen (terwijl Wessel hem -weliswaar krap- verslagen had in Amsterdam), deze was hier ook 1e geworden in zijn poule, En ze hebben nog flink gestoeid na het toernooi – heel leuk! Daarna Pieter bedankt – wat is het toch een commitment om judo coach te zijn!!- en moe en voldaan naar huis, lekker nog van het weer genoten. Groet, Steven de Graaf.
Pascal Proper ontwikkelingstoernooi 2014